سبک حکومت و زندگی خلفا

کبر و حسد، بدترین امراضی روحی هستند که انسان ها می توانند بدان دچار شوند. با برگزیده شدن حضرت محمد (ص) به پیامبری، مرض مذکور در بسیاری از بزرگان و شیوخ آن دوره عود نمود. با تعیین حضرت علی (ع) بعنوان جانشین پیامبر نیز مخالفت هایی با علت مشابه ظهور نمود. آن ها خواستند «نور خدا را با سخنان خويش خاموش كنند، ولى خداوند نمى‌گذارد، تا نور خود را كامل كند». این نور کامل شد، اما این کامل شدن، تاریخی دارد که باید آن را به شیوه های مختلفی مورد بازخوانی قرار داد. بعد از کشته شدن حضرت زهرا (س) کودتاچیان دست به اقداماتی همچون جمع آوری مالیات و زکات زدند. آن ها در این راه بسیار تجاوزکارانه رفتار نمودند. در چنین وضعیتی، پیامبرانی کذاب نیز ظهور پیدا نمودند و می رفت که مردم مرتد شوند. حضرت علی (ع) برای سامان دادن به اوضاع و بخاطر نجات اسلام، وارد میدان شد و با ابوبکر بیعت نمود. ایشان می فرماید: «من از بیعت دست کشیدم تا دیدم گروهی از مردم دارند از اسلام برمی گردند و تصمیم دارند دین پیامبر را از بین ببرند». اسلام و در پرتو آن ها خلیفه خودخوانده نجات پیدا نمود اما راه برای انحراف و ظلمی بزرگ هموار شد. زمانی که به حادثه عاشورا را می نگریم، تعجب می کنیم که چگونه مردم حکم خلیفه ای فاسق را به حکم خدا و اولیای الهی ترجیح می دهند. برای فهم این ماجرا، باید ریشه آن را تا زمان حکومت ابوبکر، عمر و عثمان دنبال نمود. بر طبق بیان آن ها، خلیفه می تواند بیان احکام کند و حکم او واجب است؛ حتی اگر خلاف حکم خدا باشد. این چنین مقام خلافت، قداست خاصی یافت و حتی جایگاه آن از جایگاه پیامبر بالاتر رفت. ادعا این بود که دستورات دین را باید از خلفا دریافت نمود و سیره و رفتار شیخین به عنوان مدرک احکام به شمار برود. در چنین وضعیتی، اطاعت حکم خلیفه واجب بود، هر چند حکم آن ها مخالف حکم خدا باشد. در نتیجه، آرام آرام، خلیفه هر حکمی را می کرد، مردم آن را اجرا می کردند. این خلافت گرایی، مخالفت صریح با ولایت و امامت بود. در قران، از کشته شدن پیامبران توسط قوم یهود، سخن به میان آمده است. اگرچه ظاهرا آخرین پیامبر خدا توسط قومش کشته نشد، ولیکن قوم او با چشم پوشی از ولایت و طرح خلافت، باطنا او را کشتند. این واقعه، سرنوشت مسلمانان و تاریخ بشریت را تغییر داد.

این درس تحت عنوان «سبک حکومت و زندگی خلفا» در 6 جلسه توسط استاد محمد دزفولی ارائه شده است. هدف اصلی استاد، ارائه وقایع تاریخی صدر اسلام بر پایه ایده چگونگی انحراف دین اسلام و مسلمانان می باشد. ایشان علت اصلی این انحراف را در قداست بخشی به مقام خلافت و تلاش برای پایین آوردن جایگاه پیامبر می داند. این هدف از طریق موضوعات متعددی از قبیل بیعت حضرت علی (ع) با ابوبکر، بیماری و وصیت ابوبکر، اقدامات عمر همچون منع ازدواج موقت، عمر و تبدیل حکومت به حکومت عربی، موافقات عمر، تهمت بستن به پیامبر و دروغ بستن به خدا، عثمان و زندگی اشرافی، عثمان و به قدرت رساندن طردشدگان، مرتدان و فاسقان، نارضایتی مردم و قتل عثمان و اقدامات قضایی، علمی و عملی امام علی (ع) طی 25 سال به پیش رفته است.